طبق رسم سایت نهایت یادگیری روز های دو شنبه به مطالبی راجع به موجودات می پردازیم.شما عزیزان می توانید کانال تلگرام و کانال روبیکا و همچنین پیج نهایت یادگیری را دنبال کنید. در بخش اول این مقاله راجع به ویژگی ها و مشخصات ظاهری ببر ها و همچنین تعریفی کلی از این جانوران درنده بیان کردیم. در این بخش به معرفی گونه های جانوری می پردازیم و در بخش سوم نیز به نحوه زندگی و تولید مثل این گربه سانان می پردازیم.
زیرگونهها
۹ زیرگونه از این جانور وجود دارد که سه تای آنها نابود شده است؛ که گذشتهٔ آنها به بنگلادش، سیبری، ایران، افغانستان، هند چین و آسیای جنوب شرقی باز می گردد همچنین ببرهای مربوط به سه جزیرهٔ اندونزی به شدت در خطرند. سه زیر گونهٔ باقی مانده به ترتیب جمعیت در فضای آزاد عبارتند از:
ببر بنگال
ببر بنگال که به آن ببر هندی هم می گویند، در هند، نپال، بوتان و بنگلادش زندگی میکند و فراوان ترین زیر گونه با جمعیتی کمتر از ۲۵۰۰ ببر بزرگسال است. در سال ۲۰۱۱ جمعیت برآورد شده برای ببرها، ۱۵۲۰ تا ۱۹۰۹ در هند، ۴۴۰ در بنگلادش، ۱۵۵ در نپال و ۷۵ در بوتان است. این جانور در چمنزارهای آبرفتی، جنگلهای گرمسیری، جنگل درختان کوتاه، جنگلهای بر گریز خشک و مرطوب و جنگلهای ساحلی کرنا زندگی میکند. طول بدن این جانور بنگال نر با در نظر گرفتن دم آن، ۲۷۰ تا ۳۱۰ سانتیمتر است درحالی که جنس مادهٔ آنها از ۲۴۰ تا ۲۶۵ سانتیمتر طول دارند. همچنین وزن جنس نر از ۱۸۰ تا ۲۶۰ کیلوگرم و وزن جنس ماده از ۱۰۰ تا ۱۸۵ کیلوگرم تغییر میکند. در شمال هند و نپال، ببرها معمولاً بزرگترند برای مثال وزن جنس نر، میانگین ۲۳۵ کیلوگرم و ماده ۱۴۱ کیلوگرم است. در ۱۹۷۲ پروژهای در جهت نگهداری از ببرها و نگه داشتن منطقه هایی با اهمیت زیستی به عنوان میراث ملی آغاز شد اما تقاضای بالا برای قاچاق استخوانها و برخی اندامهای ببر وحشی برای استفاده در طب سنتی چینی دلیلی شد برای بیشتر شدن فشار شکار غیرقانونی ببر در شبه قارهٔ هند. انجمن حفاظت از حیوانات وحشی هند اعلام کرده است که ۸۹۳ مورد شکار غیرقانونی این جانور در بازهٔ سالهای ۱۹۹۴ تا ۲۰۰۹ در هند انجام شده است که تنها گوشهای از شکار غیرقانونی واقعی و تجارت غیرقانونی است که در هند صورت میگیرد.
ببر هندوچین
این جانور هندوچین که به آن ببر کربت (Corbett) هم میگویند، در کامبوج، جنوب چین، لائوس، میانمار، تایلند و ویتنام پیدا میشود. این نوع ببر نسبت به ببر بنگال کوچکتر و تیره تر است. وزن نرهای آنها میان ۱۵۰ تا ۱۹۵ کیلوگرم و مادهها میان ۱۰۰ تا ۱۳۰ کیلوگرم است. جای زندگی آن ها بیشتر در جنگل های کوهستانی یا نواحی تپه ای است. بر پایهٔ برآوردهای دولتی در مجموع حدود ۳۵۰ مورد از این زیر گونه در منطقه زندگی می کند که به شدت در خطر شکار غیرقانونی قرار دارند یا به دلیل شکار بیش از اندازهٔ زنجیرهٔ خوراک آنها مانند گوزن و خوک های وحشی، به شدت در خطر کمبود شکار (غذا) اند. همچنین مشکلاتی مانند درون زایی و از دست رفتن زیستگاه از دیگر مشکلات ببرهای این منطقه است. نزدیک به سه-چهارم ببرهایی که در ویتنام کشته میشوند صرف ساخت داروهای چینی میشوند.
ببر مالایایی
این جانور مالایایی (جکسونی) این ببر که تا سال ۲۰۰۴ هنوز یک زیر گونهٔ جداگانه برای خود در نظر گرفته نمی شد فقط در جنوب شبه جزیرهٔ مالایا یافت میشوند. این دسته بندی تازه پس از پژوهشهای Luo et al از آزمایشگاه پژوهشهای گوناگونی ژنتیکی، بخشی از انستیتو ملی سرطان ایالات متحده آمریکا اعلام شد. بر پایهٔ اعلام رسمی شمار این جانور ۵۰۰ مورد است که به شدت در خطر شکار غیرقانونی است. این جانور مالایی دومین زیر گونه از نظر کوچکی اندام است که میانگین وزن نر آن ۱۲۰ کیلوگرم و میانگین وزن ماده آن ۱۰۰ کیلوگرم است. این جانور مالایی یک نماد ملی در مالزی است و تصویر آن را میتوان بر روی لباس نظامی یا آرم برخی مؤسسهها مانند Maybank، بزرگترین مؤسسه مالی مالزی دید.
ببر سوماترایی
این جانور سوماترایی تنها در جزیرهٔ اندونزیایی سوماترا پیدا میشود و یک گونه در معرض انقراض است. این ببر کوچکترین ببر زندهٔ جهان است که وزن نرهای آن ۱۰۰ تا ۱۴۰ کیلوگرم و وزن مادههای آن ۷۵ تا ۱۱۰ کیلوگرم است. اندام کوچک آنها به دلیل سازگار شدن با جنگلهای انبوه جزیرهٔ سوماترا، جایی که زندگی میکنند، و اندازه کوچکتر شکارهای آنها است. جمعیت این جانور ۴۰۰ تا ۵۰۰ مورد برآورد شده که بیشتر در پارکهای ملی دیده میشوند. بررسیهای ژنتیکی وجود ژنی یکتا و ویژه در این جانور را نشان داده است که ممکن است منجر به گونهٔ تازهای از باین جانور شود، البته اگر منقرض نشود؛ از این رو حفاظت از ببرهای این منطقه اولویت بیشتری پیدا میکند. تخریب زیستگاه مشکل اصلی جمعیت ببرهای منطقه است که گاهی در پارکهای حفاظت شده هم دیده میشود. در میان سالهای ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۰ مرگ ۶۶ ببر گزارش شده است که تقریباً برابر با ۲۰٪ جمعیت آنها است.
ببر سیبری
این جانور سیبری یا ببر آمور ساکن منطقهٔ پیرامون رود آمور-یوسوری از سرزمین پریمورسکی و خاباروفسک در شرق دور سیبری است. این جانور در میان بزرگترین جانوران خشکی جای دارد که برای نرها طول سر و بدن میان۳۰۰ تا۳۳۰ سانتیمتر و برای مادهها ۲۵۰ تا ۲۸۰ است که به این اندازه، طول دم بین ۶۰ تا۱۱۰ سانتیمتر را هم باید افزود. وزن ببر نر بزرگسال آن ۳۰۰ تا ۳۶۰ کیلوگرم و وزن مادهٔ بزرگسال ۱۲۰ تا۱۹۰ کیلوگرم است. پوشش بدن این جانور سیبری بسیار ضخیم است و رنگ نمای بدن آن طلایی کمرنگ است و تعداد کمتری خط دارد. سنگینترین ببر سیبری که تاکنون پیدا شده وزنی برابر با۳۸۴ کیلوگرم داشته که البته در درستی آن تردید وجود دارد. در سال ۲۰۰۵ بین ۳۳۱ تا ۳۹۳ ببر بزرگسال و کمتر از بزرگسال در منطقه وجود داشت که جمعیت ببرهایی که تولید مثل میکردند ۲۵۰ مورد بود. این جمعیت برای یک دهه ثابت نگه داشته شده بود اما بررسیها نشان داده که پس از سال ۲۰۰۵ شمار ببر روسی رو به کاهش است. در آغاز سدهٔ میلادی روابط تبارزایش این ببر مورد بازبینی قرار گرفت و شباهتهای بسیاری میان این جانور سیبری و ببر مازندران پیدا شد و معلوم شد که ببر سیبری نزدیکترین ببر به ببر مازندران است و جد بسیار نزدیکی دارند.
ببر جنوب چین
این جانور جنوب چین که به آن ببر شیامن یا ببر آموی هم می گویند کمیاب ترین نوع این جانوراست که نسل آن در حیات وحش منقرض شده و فقط در اسارت وجود دارد و نام آن در فهرست ۱۰ جاندار در معرض نابودی قرار دارد. این گونهٔ ببر، یکی از گونههای کوچک است که طول نر و مادهٔ آن میان ۲٫۲ تا ۲٫۶ متر میباشد. وزن ببرهای نر میان ۱۲۷ تا ۱۷۷ کیلوگرم و وزن ببرهای ماده میان ۱۰۰ تا ۱۱۸ کیلوگرم است. از سال ۱۹۸۳ تا ۲۰۰۷ هیچ ببر جنوب چینی دیده نشده است. اما در سال ۲۰۰۷ یک کشاورز یکی از این ببرها دید و برای مستند سازی عکس آن را با دوربین دستی گرفت. اما بعدها معلوم شد که این عکس واقعی نیست بلکه از یک تقویم چینی برداشته شده است به این ترتیب خبر دیده شدن این جانور به یک رسوایی بزرگ تبدیل شد. در ۱۹۷۷ دولت چین قانونی مبنی بر ممنوعیت شکار ببر تصویب کرد اما تصویب این قانون خیلی دیر انجام شده بود. چون ظاهراً این ببر در دنیای بیرون منقرض شده است. در حال حاضر ۵۹ ببر جنوب چین به صورت در قفس، وجود دارد که خود این ببرها از ۶ ببر به وجود آمدهاند از این رو تنوع ژنتیکی مربوط به این گونهٔ ببر در آنها دیده نمیشود. در حال حاضر تلاشهایی در جهت فرستادن این ببرها به دنیای بیرون در حال انجام است.
گونه های منقرض شده
ببر بالی
این جانور بالی تنها در محدودهٔ جزیرهٔ اندونزیایی بالی زندگی میکرد و کوچکترین زیرگونه بود. وزن نرهای آن ۹۰ تا ۱۰۰ کیلوگرم و وزن مادهها ۶۵ تا ۸۰ کیلوگرم بود. ببرهای بالی آن قدر شکار شدند تا اینکه برای همیشه نابود شدند. آخرین ببر بالی که دیده شد، یک ببر ماده بود که احتمالاً در ۲۷ سپتامبر ۱۹۳۷ در سامبار کیما، در غرب بالی کشته شد. هیچ ببر بالی در قفس هم وجود ندارد. این جانور همچنان نقش مهمی در هندوئیسم بالی بازی میکند.
ببر مازندران
این جانور مازندران که به آن ببر توران یا ببر هیرکانی هم میگویند در جنگل های پراکنده یا نزدیک رودخانهها در غرب و جنوب دریای خزر و احتمالاً آسیای مرکزی در تکله مکان سینکیانگ زندگی می کرده است. این جانور تا آغاز دههٔ ۱۹۷۰ نابود نشده بود. ببر آمور از دید ژنتیکی نزدیک ترین گونهٔ زنده به ببر مازندران است.
ببر جاوه
این جانور جاوه در محدودهٔ جزیرهٔ جاوه زندگی میکرده و تا میانهٔ دههٔ ۱۹۷۰ همچنان وجود داشته است. ببر جاوه از ببر بالی بزرگتر بود، وزن نرهای آن میان ۱۰۰ تا ۱۴۰ کیلوگرم و وزن مادهها ۷۵ تا ۱۱۵ کیلوگرم بود. پس از سال ۱۹۷۹ هیچ ببر جاوهای در گسترهٔ کوه بتیری دیده نشد. بررسیهایی که در گسترهٔ پارک ملی کوه هالیمون سالاک انجام شد به نشانه های دقیقی از ادامهٔ حیات ببرها در منطقه پیدا نکرد.
دورگه
دورگه سازی در میان گربه سانان بزرگ از جمله ببر، نخستین بار در سدهٔ ۱۹ میلادی مورد توجه قرار گرفت، هنگامی که باغ وحشها برای بدست آوردن سود و توجه بیشتر تلاش می کردند گونههای عجیب تری را ارائه کنند. تولید مثل میان شیر و ببر (بیشتر ببر سیبری و ببر بنگال) باعث به وجود آمدن دورگه هایی به نام شیببر و ببشیر میشود. در دورهای این دورگهها به فراوانی در باغ وحشها تولید می شدند اما امروزه به دلیل تأکید بر حفظ گونهها و زیر گونههای اصلی، چندان تمایلی به این کار نیست. البته در باغ وحشهای خصوصی در چین، همچنان دورگهها تولید میشوند.
شیببر از ارتباط میان شیر نر و ببر ماده به وجود میآید، این جانور رشد بسیار زیادی دارد چون ژن مربوط به کنترل رشد در آن وجود ندارد از این رو شیببر بسیار بزرگتر از پدر و مادر خود می گردد. شیببر رفتار و فیزیک هر دو پدر و مادر خود را دارد (نقطهها و خطها). شیرهای نر توان باروری ندارند اما جنس مادهٔ آنها معمولاً از این توان برخوردار است. ۵۰٪ احتمال دارد که شیببر نر یال داشته باشد که اگر داشته باشد یال آن تنها به اندازهٔ نیمی از یال شیر نر واقعی خواهد بود. طول شیرها بین ۳ تا ۳٫۶ متر (۱۰ تا ۱۲ پا) است و میتوانند وزنی میان ۳۶۰ تا ۴۵۰ کیلوگرم (۸۰۰ تا ۱۰۰۰ پوند) و حتی بیشتر، داشته باشند.
ببشیر جانوری کمیاب تر است که از ارتباط میان شیر ماده و ببر نر به وجود میآید.
رنگ بندی ببر ها
ببر سفید
یک کروموزم دگر چینهٔ مشهور باعث به وجود آمدن ببرسفید میشود، حیوانی که در دنیای وحش بیرون بسیار کمیاب است اما به دلیل شهرت در برخی باغ وحشها تولید میشود. تولید ببرهای سفید معمولاً موجب درون زایی میشود. ابتکارهای زیادی در جفت گیری میان ببرهای سفید و نارنجی و با گونههای مختلف صورت گرفت تا مشکلات موجود را حل کند اما در نهایت ببرهای سفیدی که به دنیا میآمدند با نارساییهای فیزیکی مانند کژپشتی همراه بودند. علاوه بر این ببرهای سفید معمولاً انحراف چشم دارند. حتی ببرهای سفید سالم هم معمولاً به اندازهٔ ببرهای نارنجی بدست آمده از پدر و مادرهای مشترکشان عمر نمی کنند. دادههای مربوط به ببرهای سفید نخستین بار در سدهٔ ۱۹ میلادی ثبت شد. ببرهای سفید تنها هنگامی به دنیا میآیند که کروموزم دگرچینهٔ کمیاب موجود در ببرهای سفید در هر دو پدر و مادر موجود باشد. برآورد شده که تنها یکی از ۱۰٬۰۰۰ ببری که به صورت طبیعی به دنیا میآید، سفید است. ببر سفید یک زیر گونهٔ جدا نیست بلکه تنها یک گوناگونی رنگ است از آنجایی که ببر سفید در طبیعت تنها در میان ببرهای بنگال دیده شده است (و همهٔ ببرهای سفید در قفس هم از یک سو به ببر بنگال متصل اند) از این رو تصور بر این است که چیرگی ژنی که باعث سفید شدن ببرهای میشود تنها در ببر بنگال وجود دارد. یکی از تصورهای نادرستی که وجود دارد این است که گمان شود ببرهای سفید به اندازهٔ ببرهای معمولی در خطر نیستند. گمان نادرست دیگر این است که برخلاف خطهای سیاهی که در بدنشان است باز تصور کنیم ببرهای سفید دچار زالیاند. تفاوت ببرهای سفید نسبت به دیگر ببرها علاوه بر خزهای سفید، داشتن چشمان آبی نیز است دلیل این پدیده یک جهش در یک اسید آمینه است که پروتئین SLC45A2 را حمل میکند.
ببر طلایی
علاوه بر آنچه گفته شد چیرگی در یک ژن میتواند باعث به وجود آمدن ببرهای بسیار غیرطبیعی «طلایی» شود، گاهی به این ببرها، نام «توت فرنگی» هم داده میشود. ببرهای طلایی، خزهایی به رنگ طلایی روشن، پاهایی رنگ و رو رفته (سفید) و خطهای نارنجی ضعیفی دارند. خز بدن اینها به نظر بسیار ضخیم تر از حالت طبیعی است. شمار بسیار اندکی ببرطلایی در جهان وجود دارد، در مجموع ۳۰ مورد. مانند ببرهای سفید ببرهای طلایی هم باید حتماً از یک سو به ببربنگال وصل باشند. برخی ببرهای طلایی ژن ببرهای سفید را با خود به همراه دارند هنگامی که دو تا از این ببرها با هم جفت گیری کنند می توانند ببرسفید بدون خط تولید کنند. هم ببر سفید و هم ببر طلایی می توانند از ببربنگال معمولی بزرگتر شوند.
دیگر رنگها
تا کنون ببر سیاهی به صورت مستند دیده نشده است تنها یک استثنا وجود دارد که یک نمونهٔ مرده در سال ۱۸۴۶ در چیتاگونگ بررسی شدهاست. گزارشهای تأیید نشده ای از ببر «آبی» و ببرخاکی رنگ هم وجود دارد. ببرهایی که بخش زیادی از بدنشان یا همهٔ آن سیاه باشد اگر در واقعیت وجود داشته باشند به عنوان یک جهش دانسته میشوند و نه یک گونهٔ جداگانه.